43

امروز صادق اومد پیش من . خیلی خوشحالم 

الان داشتم ترک پای بچه رو کرم می زدم ( که اونجا هیچکس توجهی بهش نداره و روز به روز ترک زیر انگشتش که به چیزی حساسیت داره بدتر میشه ... ) و اونم با تبلتش بازی می کرد ... یهو بی مقدمه گفت : من وقتی که میام اینجا یه حسسس خوبی دارم ... احساس زندگی می کنم (!) ... ذوق کردم گفتم : یعنی چی مامان ؟ بیشتر توصیف کن حستو ؟ میگه : توصیف یعنی چی ؟ میگم : یعنی توضیح بیشتر 

بعد گفت : خب اینجا بیشتر به من خوش میگذره .شما بیشتر هوامو داری ... گفتم : خب مثلا مامانتم .. گفت : آره دیگه . اونجا که آقاچون اصلا وقت نداره برای من . اینجا تا یه چیز کوچولومیشه شما کلللی نگرانم میشی  و همه کار می کنی و کلی چیز میز برای حوصله سر نرفتن دارم .  

.

.

.

ممنون مامانی ! پسرکوچولوی نازم ! نمی دونی با همین حرفای ناگهانی پر احساست چقدر بهم روحیه دادی ! و همزمان چقدر غصه از اینکه می خوای بری و من کم ببینمت . قرار شده فردا پسفردا برم با اون حرف بزنیم و تصمیم های نهاییمونو بگیریم . 

علی میگه بچه تو راه کلاس نقاشی بهم گفته که : آقا جونم گفته هر دو هفته تورو با اتوبوس می فرستم مامانتو ببینی ! 

اصلا نمیتونم این مسئله رو قبول کنم و در اون صورت مجبورم خودم هر دوهفته با اتوبوس برم ببینمش . چون تصور فرستادن بچه بتنهایی توی اتوبوسهای سوخت کش اون مسیر برام غیرممکنه .نمی دونم چقدر نسبت به بچه بی تفاوته که همچین تزهایی میده .